Ik heb bovenstaand artikel over mijn onderzoek naar het lange termijn effect naar coaching onder mijn cliënten gepubliceerd op LinkedIn. Dit heeft geleid tot vele positieve reacties, tot verdiepingsvragen en tot relativering. Voorbeelden:
- “Om de relevantie van het onderzoek te kunnen beoordelen is het verstandig dat je wat informatie deelt over hoe het onderzoek is uitgevoerd. Kun je daar meer over zeggen? Hoeveel mensen zijn benaderd? Is er een steekproef genomen? Hoe groot was de respons? “(via LinkedIn)
- “Je trekt uit je onderzoek conclusies over ‘coaching’ in het algemeen, maar je onderzoek is gebaseerd op de antwoorden van coachees van één bepaalde coach nl. jij. N = 1 dus. En dus vraag ik me af of die uitkomsten eigenlijk wel iets zeggen over ‘coaching’ an sich. Zeggen ze niet vooral iets over (de kwaliteiten van) één bepaalde coach? Anders gezegd: wás het maar zo dat iedereen die zich coach meent te noemen zulke prachtige reacties van ex-coachees zou krijgen. Kortom: misschien laat je uit je (algemene) conclusies uit begrijpelijke bescheidenheid wel het meest belangrijke element weg, nl. het er in verpakte compliment voor jou en jouw manier van coachen.”(via mail)
- “Onderzoek naar deze achtergrond is moeilijk, zo niet ondoenlijk. (…) verder verwacht ik niet dat er inzicht objectief te vinden zal zijn. Teveel variabelen. En in de mens kijken gaat nog steeds niet.” (via LinkedIn)
- “Waar ik toch benieuwd naar ben is hoeveel mensen je benaderd hebt en hoeveel er uiteindelijk gereageerd hebben? “(via LinkedIn)
- “Is dit niet gewoon een klanttevredenheidsonderzoek? “(via mail)
De aard van mijn onderzoek
Dit effect heb ik onderschat.
- Als coach sta ik voor leren en reflecteren. Tijd vrijmaken voor dit onderzoek was dan ook in de eerste plaats bedoeld als investering om te reflecteren op mijn eigen inbreng als coach.
- Daarnaast hecht ik aan het professionaliseren van het vak “Coaching”. Daar kan onderzoek bij helpen. Heb niet bedoeld “het” onderzoek te doen, wel om te prikkelen …
- Ik heb mijn artikel louter gepubliceerd uit enthousiasme over de resultaten van mijn onderzoek – en in de (naïeve?) veronderstelling dat de nuances die ik in mijn laatste alinea’s met een kwinkslag probeer aan te brengen, de beperkingen van mijn onderzoek ook voldoende schetsen.
Natuurlijk ben ik mij bewust van de diverse beperkingen van mijn onderzoek.
Het betreft inderdaad coachees van één coach, er is sprake van selectie (wel/niet deelnemen) en de observaties zijn geheel gebaseerd op de subjectieve mening en ervaring van de coachee zelf.
Het is evident dat de resultaten van mijn onderzoek naar “het” lange termijn effect van coaching niet klakkeloos kunnen worden gegeneraliseerd naar elke vorm van coaching door elke coach bij elke cliënt.
Wellicht is de suggestie dat dit onderzoek achteraf vooral een klanttevredenheidsonderzoek was daarmee wel juist.
Toelichting aanpak
Nu de beperkte wetenschappelijke relevantie helder is, kies ik er voor om niet meer tijd te besteden aan de cijfermatige details.
Wel deel ik voor de beeldvorming met plezier mijn aanpak:
- Mijn eigen praktijk bestaat 20 jaar. Ik heb de doelgroep voor dit onderzoek, ook om praktische (privacy-)regels beperkt tot de coachees die (a) de afgelopen 10 jaar en (b) direct = zonder tussenkomst van een derde gekozen hebben voor een traject binnen mijn praktijk. Deze “bruto” groep omvat iets minder dan 100 personen.
- Ik heb deze groep via mail uitgenodigd om een vragenlijst in te vullen (Survio), en aangegeven drie ‘prijzen’ te verloten onder deelnemers. Zie hier voor de betreffende vragenlijst.
- Een aantal mailadressen bleek verouderd. Als ik deze verouderde mailadressen uitsluit, was de respons 63%. Iets meer dan de helft van de respondenten heeft direct gereageerd, de anderen na een herinnering. De respondenten bieden een redelijke afspiegeling in de tijd.
- Bij het beoordelen en presenteren van de resultaten heb ik gebruik gemaakt van de tellingen en van correlaties. Daarbij heb ik rekening gehouden (laten houden … ) met de omvang van en de variatie binnen de populatie.
Ik hoop hiermee de gestelde vragen voldoende te hebben beantwoord én voldoende nuance bij de relevantie van mijn onderzoek te hebben aangebracht.